In een wereld waar tegenwoordig iedereen zichzelf professional noemt zodra ze een i-Phone in hun zak hebben, is het soms moeilijk staande te blijven als creatief persoon. Ik heb namelijk wél de opleiding gedaan, ik heb wél de programma’s geleerd en ik heb wél een heus echt diploma en jarenlange ervaring opgedaan. Ik heb alleen geen i-Phone want ik heb persoonlijk iets tegen i-Phone en de hele hype er omheen. Dat heeft misschien met mijn creatieve brein te maken. Ik hou niet van kuddes. Ik ben liever anders. Het leuke aan mijn vak is dat het nooit hetzelfde is. Ik werk met mensen en hun idealen. Ik mag de droom wat in hun hoofd zit, omzetten naar een beeld op papier. Hoe spannend is dat!
Na een ietwat denigrerend telefoongesprek over mijn vakgebied, waarbij de strekking van het verhaal was, dat iedereen kan werken met de programma’s van Adobe want hoe moeilijk kan het zijn, zei de mevrouw aan de andere kant van de lijn, voelde ik me op dat moment toch een beetje de geschopte hond. Natuurlijk kan iedereen een logo’tje ontwerpen. Maar krijg je dan ook hetzelfde resultaat als wanneer een professional aan het werk gaat? Is het makkelijk juiste fonts bij elkaar te zoeken, kleuren en vormen? Iedereen kan een Broadway Boogie Woogie van Mondriaan maken maar niemand kwam op het idee. Ontwerpen is namelijk niet alleen omgaan met de programma’s, het is ook het verhaal omzetten naar een beeld wat potentiele klanten vertrouwen geeft om contact met je op te gaan nemen.
Gelukkig kwam er na dit gesprek ook een ander telefoontje. Er was lichte paniek ontstaan tijdens de ontwikkeling van haar logo. Het ging niet zoals ze wilde. We maakten een afspraak waarin ze uitgebreid vertelde over haar werkzaamheden binnen haar bedrijf. Haar enthousiasme over het starten van haar bedrijf en de dingen waar ze mee te maken kreeg kwam me bekend voor. Het proces, waar elke jonge ondernemer me over vertelt, wat te vergelijken is, als een eerste date. Het is allemaal nog zo spannend. Voor mijn gevoel ben ik al bijna 14 jaar getrouwd met mijn bedrijf. Die eerste spannende maanden liggen al ver achter me en we zijn een stabiel maar gelukkig huwelijk geworden. Maar zij staan nog aan het begin van dit spannende traject.
Tijdens zo’n gesprek, luister ik vooral naar wat er niet gezegd wordt. Terwijl ik wat in mijn notitieboekje krabbel, stel ik vragen over vorm, kleur, wat het gezicht zou moeten zijn van het nieuwe bedrijf. Wat moet het logo in één opslag zeggen? Er gaan altijd wat wenkbrauwen omhoog door de vragen die ik stel, dingen waar ze zelf niet aan gedacht hadden. Ineens zit het beeld van het bedrijf niet alleen in hun hoofd maar krijgt het ook vorm op papier. Door hierover te praten, gaan veel mensen die ik aan tafel heb, hun bedrijf ook vanaf een andere kant zien waardoor ze het beeld of visie aanpassen.
Nog voordat de vakantie aanbreekt, komen we tot een perfect resultaat van het nieuwe logo voor mevrouw. Als dank komt ze niet alleen mijn kleurenwaaier terugbrengen maar neemt ook een explosie aan kleur mee in de vorm van een schitterend boeket. ‘Omdat kleuren zo moeilijk te kiezen zijn.’, zegt ze lachend. Ze bedankt me voor de begeleiding en de hulp tijdens dit hele proces. Maar ook voor de vragen die ik stelde zodat ze haar visie kon bijstellen en zo het beeld van haar onderneming haarscherp werd. Ze bedankte me hartelijk voor alle hulp, ideeën en begeleiding. Als ik de deur zachtjes achter haar dichtdruk, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Dit is dus het ware vormgeven. Het is niet alleen een beeld neerkwakken. Het is luisteren, begeleiden, vragen, vormen en kneden. Het is en blijft mensenwerk!