Het is 19 november 2003. Ik haal de kinderwagen uit de auto, waar ik mijn zoon, die over twee dagen twee zal worden, in zet. We staan voor de deur van de Kamer van Koophandel. Nieuwsgierig stappen we naar binnen. De meneer bij de balie vraagt ons nog even te wachten en we bekijken de vele gekleurde visitekaartjes en folders.
‘Komt u maar verder hoor.’ Er zitten twee dames en een meneer aan een bureau. Wij nemen plaats bij de meneer. Terwijl zoonlief uit zijn kinderwagen kruipt en vrolijk op de dames afstapt, vertel ik wat ik kom doen. ‘Ik wil graag mijn bedrijf inschrijven.’ Zoonlief heeft de dames met al zijn charmes al verleid. ‘Dat kan!’ zegt de meneer vriendelijk. Pfew, wat een opluchting dat het kan, dat ik niet honend en uitgelachen wordt weggestuurd.
Samen gaan we door alle gegevens die moeten worden ingevuld. Ik vind mezelf best wel stoer, dat ik dit gewoon doe, of ben ik nou gewoon gek dat ik voor zo’n onzeker leven kies? Honderdduizend gedachtes razen door mijn hoofd. ‘Wat wordt de naam van uw bedrijf?’ Eigenlijk had ik er niet lang over nagedacht. ‘DTP-hulp.nl’ hoor ik mezelf hardop zeggen. ‘Wat een geweldige naam, mevrouw!’ Oef, dat was de eerste keer dat ik het hardop tegen iemand zei. ‘Mag hij een snoepje?’ vraagt één van de dames. Ik knik en kijk lachend naar zoonlief terwijl ik de rest van de vragen beantwoord die de meneer vraagt.
Als afsluiter krijg ik nog een mapje met informatie mee. Ik zet zoonlief weer in de kinderwagen terwijl de meneer nog iets over belasting en betaalrekeningen enzo vertelt. De meneer wenst me heel veel succes. Zou ik het nodig hebben? Als we naar buiten lopen, schijnt er een helder herfstzonnetje in mijn gezicht. Ik kijk omhoog, grijns en word overvallen door een ongekend WOW gevoel. Ik heb nu officieel mijn eigen bedrijf. De eerste stappen zijn gezet.
1. kennis – check!
2. computer – check!
3. inschrijving KvK – check!
4. klanten….uhm daar gaan we nog aan werken maar moet toch niet zo moeilijk zijn.
Zoonlief juicht vrolijk mee, al heeft ie geen idee waarom. Ik kijk op de klok en zie dat het alweer bijna tijd is om dochterlief, van net vier jaar oud, uit school te halen. In een nano-seconde verander ik weer terug van ondernemer naar moeder. Er moet nog een taart besteld worden, cadeautjes ingepakt en ballonnen opgeblazen.
Als de kinderen ‘s avonds op bed liggen, kruip ik achter mijn computer. Klanten, hoe zou ik daar aan kunnen komen? Ik duik het internet op en ga zoeken tot ik mijn ogen voel branden van vermoeidheid. Ik heb nooit economie gehad of bedrijfskunde, ik heb altijd alleen maar getekend. Maar één ding weet ik zeker, dit gaat mij lukken!
Wil je ook kans maken op de design-cheque van DTPH? Lees dan elke dag mee en beantwoord de prijsvraag op 19 november.