Take a leap of faith and begin this wondrous new year by believing

Al zo lang als ik me kan herinneren had ik één speciale droom, ik wilde weg uit Nederland. Niet dat ik een bepaald land in gedachten had, zolang het maar weg was uit Nederland en dichtbij uitgestrekte natuur.

In november 2021 was ik voor het eerst in Amerika, Portland – Oregon. De plek waar ik halsoverkop verliefd werd. Op de natuur wel te verstaan. De bergen, de bossen, bomen zo hoog dat ze de hemel leken te raken. Ik wilde nooit meer weg. Toch moest ik na een week gewoon weer naar huis. Op de dag van mijn vertrek huilde de hemel tranen met tuiten terwijl ik een beetje mee snikte .

Eenmaal terug in het kleine holland, merkte ik dat het niet meer paste. Toen ik niet veel later mijn oom in Australië via Skype over mijn reis vertelde, gaf hij me dat laatste zetje. “Waarom ga je niet gewoon?” zei hij via Skype. Ik dacht er even over na. “Ja maar…” er kwamen duizend redenen om het niet te doen. Hij keek me zwijgend aan. Honderdduizend gedachten vlogen door mijn hoofd. Sja, waarom ga ik niet gewoon. Ik keek hem aan..”Ik ga gewoon!”

Vanaf dat moment werd mijn kinderdroom een doel. Ik ging op zoek naar informatie over mijn visum, verblijf, een studio, een auto, mijn werk, tickets, netwerken. Na maandenlange voorbereiding en een interview op de Ambassade in München, vloog ik dan op de allerdrukste dag van Schiphol naar Amerika, het avontuur tegemoet.

Ik ben nu alweer vier maanden in Amerika. De eerste weken waren spannend, soms eng maar ook geweldig. De eerste trails die ik liep waren adembenemend. De roadtrips naar Seattle, Vancouver, Los Angeles, San Diego, Phoenix en Mexico waren allemaal bijzonder. Zoveel verhalen. Zoveel mooie plekken.

Toch, elke keer als ik terug kom rijden naar Portland en de bekende drie bergen zie, de statige naaldbomen en de mist rond de bergen, maakt mijn hart een sprongetje van blijdschap want het voelt als thuis.

Natuurlijk mis ik mijn eigen thuis in Holland, mijn kinderen, mijn kat en mijn eigen spulletjes. Leven vanuit een koffer kan soms ook een uitdaging zijn. Zoveel ruimte als dat ik hier in de natuur heb, zo weinig ruimte heb ik om te wonen want mijn kamer is klein. Ik heb gemerkt dat een sociaal leven, hoe klein die ook mag zijn, ook belangrijk is. Iemand die je om raad kunt vragen, iemand die je kunt bellen als je gewoon even wilt bijkletsen. Want eerlijk is eerlijk, als het hier dag is, is het in Nederland nacht.

Over twee maanden vlieg ik weer naar huis. Dan is mijn visum op. Maar daarmee houdt mijn reislust niet op. Ik hoop daarna weer snel terug te kunnen gaan.

Ik had nooit kunnen bedenken hoe dit mijn leven zou gaan veranderen. Hoe het mij veranderd heeft. Toch heb ik geen dag spijt gehad van mijn keuze. Ik heb zoveel meegemaakt, zoveel gezien en zoveel geleerd.

Daarom is mijn nieuwjaarswens aan jou, wat je droom ook is . . . wacht niet langer maar spring. Spring, geloof in jezelf en geniet van de reis.

Gelukkig nieuwjaar! 

P.s: Natuurlijk wil ik iedereen bedanken voor jullie geduld door het tijdsverschil. Voor de interesse die iedereen heeft getoond in mijn reis en de loyaliteit die jullie hebben getoond. Waar ik ook ga, en waar ik ook ben, ik neem jullie overal mee naar toe. Ik blijf natuurlijk met dezelfde professionaliteit en zorg aan al jullie projecten werken.